Kryzys w związku to trudny czas dla obojga partnerów. Pojawia się większe napięcie co sprawia, że błahy powód, np. nieodpowiedni sposób wyrażenia myśli, może wpływać na pogłębianie się rozpadu relacji.

Zrozumienie partnera staje się trudne. Niby rozmawiamy o tym samym, ale jakże każdy z nas rozumie to inaczej. Komunikacja staje się trudna.

Pomagamy zrozumieć i docenić się nawzajem, ułatwić wspólne spojrzenie na siebie i na przeżywane problemy. Przede wszystkim staramy się nauczyć komunikacji, która powinna się opierać na zrozumiałym wyrażaniu swoich myśli oraz uważnym słuchaniu partnera. Wspólna rozmowa musi się opierać na wzajemnym szacunku do siebie, by móc podjąć decyzje w zgodzie ze sobą, które czasami bywają bardzo trudne.

Każdy z nas ma różną perspektywę patrzenia na świat. Wynika to z wielu czynników, jak doświadczenia życiowe, wychowanie, historie rodowe, własne przekonania, które w dużej mierze mają podłoże w dzieciństwie, do tego dochodzą emocje – te realnie przeżywane i te kiedyś stłumione. Dlatego tak ważne jest zaciekawienie się perspektywą partnera.

Związek jest ciągłą zmianą. Zmianą również wewnętrzną, która następuje w wyniku wielu nieprzewidywalnych wydarzeń. A my w tym wszystkim wciąż musimy odnajdywać siebie i partnera na nowo. Dbać o siebie samych i o drugą osobę na tyle, na ile możemy i potrafimy.

Aby móc cokolwiek zrobić w obrębie kryzysu w relacji, należy w pierwszej kolejności sobie tenże kryzys uświadomić – idealnie, jeśli do takiego wniosku dojdzie po dwóch stronach.

Jest to o tyle ważne, że w wielu wypadkach ludzie nawet nie zdają sobie sprawy, że jest coś na rzeczy. Tkwią w relacji, mimo, że nie czują się szczęśliwi, być może uważają, że tak być musi. A prędzej czy później niewyrażony żal, da o sobie znać ze zdwojona siłą.